Son zamanlarda oyuncak alanında tehlikeli denilmese bile ihtiyatla karsılanması gereken bir akım vardır. Oyun oynamanın devamlı öğretici bir tarafı olmalıdır fikri, oyun ve oyuncakları giderek bir eğitim ve alıstırma aracı olarak görme eğilimini yaratıyor. Oyuncak endüstrisi "eğitici oyun ve oyuncaklar" üretimi üzerinde gelisiyor. Ama bu sekilde yönlendirilmis oyuncakların çocuk gelisimi üzerindeki etkileri, çocuğun zorlanarak vakitsiz zihnî, duygusal ve bedensel gelisimi, çocukların oyuncakları beğenip seçmeleri gibi hususlar hiç düsünülmemektedir.
İs hayatı dolayısıyla çocuklarını oldukça ihmal eden ve okul öncesi çocuk gelişimine önem
verilmesi propagandası altındaki anne - babalar, çocuklarını ihmal ettikleri, bir seyler
unuttukları gibi korku ve endişelere sürüklenmektedirler.
Çocukların öğretici oyuncaklarla daha iyi gelişeceğini ümid eden anne ve babalar "en iyi, en
öğretici" diye tavsiye edilen oyuncakları incelemeden, düşünmeden satın almaktadırlar.
Çocuklar da -beğenmeseler bile- alınan bu oyuncaklarla oynamaya zorlanmakta; hattâ çocuğun gelisim düzeyine dikkat etmeden, bu oyuncakların öğretmeyi amaçladıkları düzene koyma, koordine etme, renkleri adlandırma, alt-üst kavramları ve sekil-renk karsılastırmaları vs. yönünden oyuncaklarla mesgul olmaları için sıkıstırılmaktadırlar.
Kuskusuz burada anne-babalar iyi niyetlidirler. Ama bu zorlamaların çocuğun Öğrenmesine,
gelismesine yararı nedir ve bu davranıslar doğru mudur?
Oyun hürriyet içinde olmalıdır. Çocuk oyunda bağımsız olarak seçmelerde bulunmalı,
baslangıçtan sona kadar oyunun her asamasında kendisi karar verebilmelidir. Zorlanmadan,
kendi yeteneklerine ve hayalgücüne göre bir oyun kurmalıdır. Onun için çocuğun yakın çevresini düzenlemekle görevli anne - baba ve eğiticilerin çocukların gelisimi, çocuk oyun ve oyuncakları, çocuklara yardım gibi konularda çok ihtiyatlı olmaları gerekmektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder