Oyuncak ve oyun malzemeleri

Günümüzde oyuncak oyuna iyice egemen olmustur. Çevresiyle bir anlasma bir uzlasma olarak gördüğümüz oyunda çocuk, çevresindeki her seyi oyuncak olarak kullanabilir. Tas, toprak, ağaçlar, tava, tencere vs. her sey; giyinme, yemek yeme, otobüse binme ve seyahat etme, yatma, uyuma ve hattâ son zamanlarda televizyondaki dizileri taklit ederek ameliyat yapma, adam tutuklama vs. her hareket çocukların ellerinde oyuna vs oyuncağa dönüsebilmektedir.

Çocuk yakın çevresindeki her seyi oyuncak olarak kullanabildiğine göre, bu çevreyi düzenlemek çok önemlidir. Eskiden çocuğun çevresi onun için daha kolay anlasılabilir ve tehlikesiz idi.

Çocuk küçük yastan itibaren yetiskinlerin çalısmalarına katılır, yetiskin islerinin çoğunu minyatürlestirip oyun sekline dönüstürerek yapabilirdi de! Oysa bugün çevre tehlikeli ve anlasılamaz olmaktadır. Çocuk annesinin yanına oturup çamasır yıkayamamakta, onları serip kurutamamakta; camasır makinasina atılan kirlilerin öbür taraftan temiz ve kurumus olarak çıktığını görmektedir. Çocuğun çamasır makinasına yaklasması tehlikeli görüldüğünden, çocuk bu olguyu yalnızca anlamadan seyretmekte, oyun olarak taklit edecek bir sey bulamamaktadır. Artık çocuk ateste parmağını yakamamakta, atese yaklasırsa cereyana çarpılmakta veya gaz patlaması olmaktadır.

Çocuğun yakın çevresi, ona oyun imkanları sağlayacak çesitli malzeme ve esyalarla dolu
olmalıdır. Büyükler için değersiz olan bos ambalaj kutuları, insaat artıkları, dükkan ve
tamirhane süprüntüleri çocuklar için çok ilgi çekicidir. İnsaat yerleri ve evde kırık-döküklerin
doldurulduğu kutular çocuklar üzerinde sihirli bir çekme gücüne sahiptir. Çocuklar oyunlarını değistirecek ve zenginlestirecek seyler pesindedirler. Masaların altları mağara olarak kullanılabildiği gibi, eski kahve değirmenini de film makinası olarak rahatça kullanmaktadır.

Çocukların oyun sevinçlerini boğmaktan, sık sık ve gereksiz yasaklamalar yapmaktan mümkün olduğu kadar kaçınılmalıdır.